Αγαπώ τη δυσλεξια σου

Εκδόσεις Αιγέας 2010.
.
Αρώματα από μνήμες και στη μέση το Αιγαίο.
Αγάπες, Έρωτες, που ξοδεύτηκαν στου Χρόνου το Παζάρι.
Ο Άγγελος, η Ελβίρα, ο Μανούσος, η Αϊσέ και μία χούφτα όνειρα βαπτισμένα στους αφρούς των κυμάτων.
Αθήνα, Χίος, Τσεσμές, ένα τσιγάρο δρόμος η ζωή και οι καρδιές... δυο δάκρυα και κάτι.
Τις νύχτες ο θαλασσινός αγέρας φέρνει φω­νές, λόγια πρωτάκουστα, και μουσικές απ' τα παλιά. Κι αρχίζουν οι ψυχές να ξεπορτίζουν, αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που κρύβονται στη Λήθη: «Πώς ορίζεται ο απέ­ναντι;» «Στα πόσα μίλια βγαίνουν λαθραίες οι πεθυμιές;» «Πού αρχίζουν άραγε, οι φράχτες με τα σύνορα του Πόθου;»
Είναι περίεργα τα βράδια στο Αιγαίο. Στιγμές στιγμές, μπερδεύεσαι αν σου μιλάνε προτομές ή ζωντανοί. Ακούς ψιθύρους απ' το στόμα του Κοραή, τον πόνο απ' τα χείλη του Αγγουλέ, χα­χανητά απ’ του Σουρή τις αιχμηρές διαμαρτυ­ρίες. Κι άλλοτε φθάνουν στ’ αυτιά σου οι λυγ­μοί της Αϊσέ και το φτερούγισμα των γλάρων που ονειρεύτηκαν ελεύθεροι να ζούνε...